Çocuğun adı mutluluk… Mutluluk adına ne varsa en iyi bilen. Mutluluğu paylaşmayı, hissettirmeyi en iyi becerebilen… Oturup bir kenarda izledin mi, çok şey öğreniyor insan çocuklardan… Küçük şeylerle mutlu olmanın hayal değil gerçek olduğunu… Ön yargısız, sevgi dolu, açık kalpli olmanın ömür boyu geçerli şifre olduğunu…
Kar yağdığı zaman en sevilen çizgi film, en gözde oyuncak hemen tahtından iniyor. Pencereden yapılan ön izlemenin ardından, heyecan dolu hazırlık aşaması ve karla kucaklaşma. Arkadaşla paylaşılan keyif dolu anlar. Çocukların mutluluk için aradığı her şey mevcut.
*Kendilerine özel bir alanda serbestlik,
*Bu alanda güvenli hissetmek,
*Sanılanın aksine kuralsızlık değil, ılımlı kurallar,
*Ve en önemlisi arkadaş.
Çocuk nasıl mutlu olur? Az ve kolay olanla çok mutlu olmayı sadece çocuklar başarabiliyor. Bizim öğrettiğimiz, bildiğimiz sandığımız ne varsa en iyi onlar uyguluyor. Kış günü karda oynayıp yorulunca, eve girdiğinde anne kurabiyesinin kokusu da karşılarsa onları daha ne isterler?
Çocukluk, Cahit Sıtkı Tarancı‘nın şiirinde anlattığı gibi her zaman. Ama bilge oyuncakçı Affan Dedelerin yerini illüzyonist dünya devi oyuncakçılar aldı. Sokakta oynamak desen büyük şehirlerde neredeyse tarih oldu. Şimdi düşünüyorum da sadece bir kere uçurtma uçurduk birlikte. Zıpzıplar, çember belki geçti ama baharda elimizde horoz şekeri ve uçurtma koşarız çocuklarla…
Affan Dede’ye para saydım.
Sattı bana çocukluğumu.
Artık ne yaşım var, ne adım.
Bilmiyorum kim olduğumu.
Hiçbir şey sorulmasın benden,
Haberim yok olan bitenden.
Bu bahar havası, bu bahçe,
Havuzda su şırıl şırıldır.
Uçurtmam bulutlardan yüce,
Zıpzıplarım pırıl pırıldır.
Ne güzel dönüyor çemberim,
Hiç bitmesin horoz şekerim.
Kar yağdığı zaman en sevilen çizgi film, en gözde oyuncak hemen tahtından iniyor. Pencereden yapılan ön izlemenin ardından, heyecan dolu hazırlık aşaması ve karla kucaklaşma. Arkadaşla paylaşılan keyif dolu anlar. Çocukların mutluluk için aradığı her şey mevcut.
*Kendilerine özel bir alanda serbestlik,
*Bu alanda güvenli hissetmek,
*Sanılanın aksine kuralsızlık değil, ılımlı kurallar,
*Ve en önemlisi arkadaş.
Çocuk nasıl mutlu olur? Az ve kolay olanla çok mutlu olmayı sadece çocuklar başarabiliyor. Bizim öğrettiğimiz, bildiğimiz sandığımız ne varsa en iyi onlar uyguluyor. Kış günü karda oynayıp yorulunca, eve girdiğinde anne kurabiyesinin kokusu da karşılarsa onları daha ne isterler?
Çocukluk, Cahit Sıtkı Tarancı‘nın şiirinde anlattığı gibi her zaman. Ama bilge oyuncakçı Affan Dedelerin yerini illüzyonist dünya devi oyuncakçılar aldı. Sokakta oynamak desen büyük şehirlerde neredeyse tarih oldu. Şimdi düşünüyorum da sadece bir kere uçurtma uçurduk birlikte. Zıpzıplar, çember belki geçti ama baharda elimizde horoz şekeri ve uçurtma koşarız çocuklarla…
Affan Dede’ye para saydım.
Sattı bana çocukluğumu.
Artık ne yaşım var, ne adım.
Bilmiyorum kim olduğumu.
Hiçbir şey sorulmasın benden,
Haberim yok olan bitenden.
Bu bahar havası, bu bahçe,
Havuzda su şırıl şırıldır.
Uçurtmam bulutlardan yüce,
Zıpzıplarım pırıl pırıldır.
Ne güzel dönüyor çemberim,
Hiç bitmesin horoz şekerim.
18 Ocak 2016, 18:32
Çocuklar doğallığı yaşatır,hatırlatır bize..biz ise ısrarla yapay şeylere yönlendirir olduk..çok güzel çok içten satırlar ..
18 Ocak 2016, 20:46
Çocuklar öğrenmek için büyükleri, büyükler de unutmamak için çocukları izliyor…Onların temiz,duru yaradılışları gerçek bir bereket kaynağı. Vazifemizi yapmak hepimize nasip olsun. Kıdemli bir anneyle aynı satırlarda buluşmak da çok keyifli…Sevgilerimle…