BEN DE VARIM, BURADAYIM

Fesubhanallah… Geleceğim elbet, duyarsız kalınacak gibi değilsin. Betonun dibinde, kumun, çakılın içinde böyle bir güzellik gözden kaçar mı?

Yok, bir yerden düşmemiş oraya. Kök salmış, yaprak vermiş, morlu sarılı kadife elbisesini giyip arz-ı endam ediyor. Tohum bu, aklı yok ama illa görevini yapacak. Toprağa düştü ya, Bismillah” deyip kök salacak, yeşerecek.

“…Her bir nebat ve ağaç ve otlar ipek gibi yumuşak kök ve damarları “Bismillah” der, sert olan taş ve toprağı deler, geçer. Allah namına, Rahman namına der; herşey ona musahhar olur.

…o ipek gibi yumuşak damarlar, birer asa-i Musa (a.s) gibi “Asanı taşa vur, dedik” * emrine imtisal ederek taşları şakk eder. Ve o sigara kağıdı gibi ince, nazenin yapraklar, birer aza-yı İbrahim (a.s) gibi ateş saçan hararete karşı “Ey ateş! Serin ve selametli ol”* ayetini okuyor.**

Çiçek iyi ki seslendi. Ben de iyi ki duyabildim sesini. Onda okumaya çalıştıklarım, hep unuttuklarım. Yaratılan her şey sahibini anlatıyor ve Onu tesbih ediyor. Bu büyük virdi duymak ve halkasına katılmak, gözümüzün, kulağımızın hakkını verebilmek. Hele ki şimdi bahar, her bir köşeden gelen sesleri duymamak, gözleri kapamak, tam manasıyla gündüzü kendimize gece yapmaktan başka bir şey değil. Her şeyin nasibini aldığı bahar uyanışından kalpler mahrum kalır mı?

*Bakara suresi/60

*Enbiya suresi/69

**Sözler/1.söz