GİTME…

Gitme… Bak, benim de evimin bahçesinde özlediğim bir nar ağacım var. Ağaç orada duruyor, kurumaya yüz tutsa da… Ev orada duruyor… Neşesini kaybetmiş, senede en fazla bir ay kapısı açılan ev nasıl yaşar dercesine mahsun… Sana da acıyorum dostların bir bir bırakıp gidiyor, sen beni bir ay da olsa arıyorsun, bağrına basıyorsun dercesine müşfik…

Herkesin bir bahçesi var kalbinde… Eliyle tohumunu toprağa koyup, sulayıp, yeşermesini izlediği fideleri… Tecrübeli dost gibi gölgesinde dertlerini fısıldadığı ağaçları… Ayrık otları…Akşam sefaları… Çardağında hayat geçen asmaları… Bir köşede gözü gibi baktığı bir kaç sebze fidesi, ilk mahsulu ile ziyafetler planlanan… Her biri ile onlarca anı var, kimi yaşanmış kimi ise hayal edilen…


Özleyip kavrulan yürekler var bunlar için kavuşma hayali kuran….


Özleyip kavrulan yürekler var bunlar için kavuşma hayali hiç olan…


Gitme… Bak, her gittiğin yere seni eksiltmeden götüren bir ruhun var. Naz yapmayan, sarıp sarmalama beklemeden, sana arka çıkan… Ben gezginim, her yer benim diye haykıran… Bırak seni, kim duyacak kadar yakınlaşırsa onlara da yar olan…Eh mübarek! Gittiğin yer, olduğun yer… Gitmelerde arama kendini, çoğaldıklarını bırakma. Bıraktığının da sadece bir sayfa olduğunu sanma…


Kimilerinin sesi gür çıkar, baksan söyleyecek sözleri kısıtlı… Sesin yansıması geçince koca bir boşluk… Kimi ise sesiz, naif belki biraz mahçup ama ummanlar içinde onun, bir işaretine bakar… Hepimizin arasında görünmez direkler, arasında kalp telefonunun telleri gerili. Sesi gür çıkan da konuşur, sesi az duyulan da… Her kalbe bir söz gerek, her kalbe bir yaren gerek…


Gitme… Buradan gidiyorum ama orada varım deme. Çünkü, gitmelerde çoğu zaman yer değil insanın kendidir mesele. Ruh her yere yerleşir, buradayım der.


Kapıyı kapatmak, yok etmek Adetullah’ a aykırı bir kere. Hangi başlangıç zayi oluyor şu kainatta söyler misin? Nefesinin girdiği, sesinin duyulduğu, beklenilen olduğun kalpleri bırakma. Başladın bir kere bırakma… Mücadeleye devam, herkes gibi… Hayatın adı zaten mücadele… Hayatları farklı kılan da nasıl mücadele ettiği… Başarı, kazanç değil asıl olan, nasıl mücadele ettiğin… Çünkü, sabır, erdem, hoşgörü hepsi onun içinde…


Gitme… Varmak için, olmak için, bunlara dost yüreklerde vesile olmak için gitme…

2 yorum
  • İhtiyar Hafızın Günlüğü

    2 Mart 2016, 19:25

    yüreğe dokunan çok güzel bir yazı olmuş.kaleminize sağlık.sanki bisureliğine ben gidiyorum yokum diyen değmesin yağlı boyaya ithafen yazılmış gibi hissettim.yanılıyor olabilirimde.sadece bir his.sevgilerimle

  • Begonvil Sokağı

    2 Mart 2016, 19:34

    Çok doğru hissetmişsiniz, Onun için yazdım. Blogunda düşüncesini paylaşınca ben de hemen yazdım. Duygularımız yoğun olunca özne olmasa da o cümlede, yerini buluyor. Sevdiklerimizle hep yan yana olmayı nasip etsin Allah bize. Ama yazıyla, ama sesle belki uzakta ama yan yana. Sevgilerimle….