YÜRÜMEK GÜZELDİR…

Sıkıldınız, darlandınız…Her zaman yanınızda konuşup, paylaşacak biri olmaz ya da kimseye anlatmak istemezsiniz. Sadece kendinizle kalmak ister, olduğun yere de sığamazsın. O zaman en iyisi dışarı çıkıp yürümek… Kendinle baş başa kalmanın en iyi yolu. Eee anlat bakalım nedir mesele? Konuşup çözebiliriz evvelAllah demek için en uygun ortam yürümek. İçindeki senle kol kola girip sakinleşmek, netleşmek için birebir. Yürümek güzeldir…

Reçetede bol bol yürüyün yazıyor

Stres denilen baş cezasının herkese bulaştığı, konuşmanın sarılmanın azaldığı bu zamanda psikolog yüzü görmemiş kaç kişi kalmıştır? Anlatacaksın dinleyecek, çözemediğine yardım edecek, uzun iş. Reçeteye bol bol yürüyüş öneriyorum yazmazsa ben de bir şey bilmiyorum. Zaten durum biraz sıkıntılı ise her gün yürüyüşe mi çıkılır diyerek ipe un sereceksiniz. Kabuğun içinde kalmaya ısrar etme evresi. Ama kabuğu kırıp düzenli yürürsek…

Yürüyorum, iyiyim…

*Yürümek insana iyi geliyor ama nerede ve kiminle yürüdüğün önemli bence. Kalabalık, gürültülü ortamlar pek işe yaramıyor. Yürümek insanın yalnız kalmak istemesi biraz da. Bol oksijen, full serotonin salgısı derken iyi hissediyorsunuz. Sabah kalkıp yapılan yürüyüşün akşam uykuya dalarken bile işe yaraması güzel.

*Serotonin yeterli gelmedi mi? Tamam endorfin de var. İyi bir yürüyüş sonrası enerjik hissetmenin nedeni bu iki kardeş hormonun çabası ile oluyor.

*Ömrü uzatır, hafızayı dinç tutar vs o kısıma hiç girmiyorum. Her aktiviteden mucize beklentiler şahsen beni yordu. Yukarıda saydıklarım bile yeterli.

Kendimle yürümeyi seviyorum

Yürürken hem kendinle mırıldanıp hem de etrafına daha dikkatli bakabiliyorsun. Böylece hatırı sayılır bir sosyal çevre de ediniyorsun. Ağacı, çiçeği, tomurcuğu, filizi… Bir iki derken sana iyice alışan kedilerin kısa yol arkadaşlığı… Bunlar azımsanacak şeyler mi? Kendimle yürümeyi, hiç bir şey düşünmüyor gibi yapıp sakin sakin zor meseleleri çözmeyi denemeyi seviyorum.

Yaşlı teyzeler, amcalar ve çocuklar. Bunları kaçırmamak gerek! Yaşlılardan sevgi, tebessüm, dua… Çocuklardan bolca enerji ve safi arkadaşlık… Herkese bir “merhaba”. Kafasını dinlemek için yürüyen insanın hali bellidir, ruh dinginleştiği zaman, yürüyüşün temposu da değişir. Her defasında aynı yolda yürüsen de, farklı gözlemlerin olur, aynı olanın farklılığını yakalarsın.

Bazen de rastgele çıkarsın yola, ayaklarım nereye götürürse dersin. Apartmanların arasında sıkışmış eski cumbalı evlerin olduğu, begonvillerin süslediği bir sokağa denk gelirsin. Dayan! Pes etme! diye bakarsın sokağın eski evlerine, her bir köşesine. Aynısını bir de içine doğru haykırırsın… İstanbul böyle yürüyüşler için harika bir yer. Bu şehri sokak sokak yürüyerek gezmeli. Özellikle eski İstanbul dokusu olan yerler, günün sakin saatlerinde zamanda yolculuk hissi vaat ediyor. Benim favorim, Çengelköy, Boğaz köyleri, Beykoz, Üsküdar. 

Tadını çıkar, anı yakala

Unutuyordum bak, yürüyüşe çıkarken telefonu alma ya da kapa. Dur yürürken ayaklarımı çekeyim, dur kedi zıpladı, dur şu şarkı buraya uydu… Yürümenin düşmanı teknoloji ve sosyal medyadır. Bu ikisinin serotonin salgılattığı nerede görülmüş. Anı yakalayıp, hafızana koymak için sakin bir yürüyüş yeter. Sonra kayıt ettiklerini aklına geldikçe eski bir plak gibi tak dinle. Yürürken bluetoothlu kulaklıktan müzik mi dinleyeceksin? Otur sıfır. 

Mevsimlerin tadını çıkarma yoludur. Sonbaharsa yapraklar ayağının altında çıtır çıtır, ister bas ister savur… Kışsa, hele kar da varsa gömül içine, bütün karaları bırak beyaza… Baharsa zaten şölendir illa ki için kıpır kıpır dönersin yürümekten… Yazsa sabah veya akşam sonrasında tadını çıkaracaksın mevsimin… Yürümek bağımlılıktır… Çok romantik yaklaşımlar bunlar, hayat hızlı akıyor, mevsimlerin de farkındayız, yürürken tekrar keşif mi yapacağım Allah seni! Evet ya bu kadar pastoral olmak bana da fazla geldi şimdi, dur damardan reel bir motivasyon vereyim. Kan dolaşımı artıyor, bol oksijen kalp sağlığı ve hücrelere doping. Kas yapıp yağ yakmak da cabası.

Doğa yürüyüşü ciddi bir iştir.

Trekking hiking bunlar yeni mi?

Hiking yürüyüşlerini daha yeni öğrendim, belli rotada gün içinde başladığın noktaya döndüğün doğa yürüyüşleri. Trekking daha uzun, zorlu, sırtında azıcık yüklü ve çoğunluk kamplı yürüyüşler. Her türlü yürüyüş işte, güzel ama bu ikisi biraz daha profesyonel ve spor amaçlı. İnsanın yalnız kalıp kendini dinlemesinden çok sosyalleştiği yürüyüşler. Ama şu var, doğa severlerle bir arada olmak ayrı bir keyif.

Yürüyüş bir terapidir en doğalından. İnsanı biraz daha farkında olmaya zorlar. Yolun aynıysa, ne olup bitiyor kaçırma, dikkat et! Yeni bir yer keşfediyorsan, yeni bir yol bulduysan yürümek için o zaman da kocaman aç gözlerini bakalım neler var?

Yürümek güzeldir… İnsanın en kendi olabildiği halidir. Hesap da yaparsın, hesap da sorarsın.